ایران آرشیتکت قدمتی بیش از ۶۰۰۰ سال دارد.

معماری ایرانی علاوه بر گستردگی تنوع، مرزهای جغرافیایی را درنوردیده و در دیگر نقاط جهان نیز شاهد آثاری بر پایه اصول

ایران آرشیتکت هستیم.

با وجود همه تغییرات موقتی ناشی از کشمکش های داخلی و هجوم های خارجی،

ایران آرشیتکت سبک منحصر بفرد خود را حفظ کرده است.

سبک های

ایران آرشیتکت

سبک های

ایران آرشیتکت به دو دوره تقسیم می شوند:

  • سبک های پیش از اسلام: سبک پارسی و سبک پارتی
  • سبک های پس از اسلام: سبک خراسانی، سبک رازی، سبک آذری و سبک اصفهانی

در این بخش به بیان ویژگی های هر یک از آنها و بناهای شاخص هر یک از سبک ها می پردازیم:

سبک پارسی

سبک معماری پارسی مربوط به عهد هخامنشیان است که در واقع ادامه دهنده معماری قرون هفتم و هشتم پیش از میلاد در ایران می باشد که در این دوره به اوج شکوه و عظمت خود می رسد.

ویژگی های سبک معماری پارسی:

  • قراردادن ستون ها در بیشترین فاصله ممکن و با ارتفاع چشمگیر و استفاده از تزیینات در سر ستون ها
  • استفاده از مصالح مرغوب از لحاظ جنس و رنگ و
  • استفاده از دیوارهای جداکننده از جنس خشت خام
  • استفاده از سایه بان به صورت منطقی برای ساختمان ها
  • استفاده از نقوش برجسته در تزیینات
  • استفاده از پی هایی از جنس سنگ لاشه سنگریزه و ساختن بناها بر روی صفه(تخت گاه یا سکو)

نمونه بناهای سبک پارسی:

  • تخت جمشید
  • پاسارگاد
  • مجموعه شوش
ایران آرشیتکت

سبک پارتی

این سبک معماری بعد از حمله اسکندر در ایران معمول شده است و در دوره اشکانی، ساسانی، صدر اسلام و در بعضی مناطق حتی بعد از اسلام تا قرن سوم و چهارم هجری ادامه داشته که متأسفانه آثار کمی از دوره اولیه آن در ایران به جای مانده است.

ویژگی های سبک معماری پارتی:

  • تنوع فوق العاده در طرح ها
  • استفاده از تکنیک پیشرفته طاق و گنبد
  • حداکثر استفاده از مصالح محلی مثل استفاده از سنگ لاشه، خشت خام یا پخته
  • ارتفاع زیاد

مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها